ΔΠΘ - Όταν Πετάμε

Βάρα το ντέφι , βαρά το ντέφι τσιγγάνα
μη σταματάς ενά τσιγάρο θα κάνω και έπειτα φεύγω
της τρέλας μου διαφεύγω διχασμένος
και όταν φτάνω πάλι χάνω
πάνω στην έξαρσή μου θυμίζω ζητιάνο
χαμηλά ποιό χαμηλά από κάθε νούμερο και κάθε τσαρλατάνο
εδώ την τρέλα φτάνω
εδώ η αλήθεια είναι ένα ψέμα
εδώ το δάκρυ γίνεται αίμα
εδώ τα λόγια έχουν τιμή
και η πόλη φτύνει σιωπηλή τη δίνη
πρόστυχα και ωμά χλωμά παιδιά από την ηρωίνη
μία ψευδαίσθηση που δίνει όσα αρεστά μοιάζουν σε εκείνη
αν είναι να γίνει , να γίνει φιλε μ' ακους? αναπαύσου εν ειρήνη
το θέμα κλείνει
και στο χάσιμο ξεχνάμε την ευθήνη
σε μίσησα..
πόσο σε μίσησα ρε πούστη
είσαι και σύ σαν τις πουτάνες πίπα και τάλιρο πέντε λεπτά
πίναμε χόρτο στα κλεφτά από νταλαβέρια
ραντεβού στις εφτά
πίσω απ' το θα 'χω το πράμα και συ τα λεφτά
βαποράκια μιάς συνείδησης που θέλει κεφάλια σκυφτά
καθοδηγώντας σε μιά ψεύτικη νίκη κάθε παιδί μοιάζει με οδή
και όμως απέχει
διωγμένος από το σπίτι του να τρέχει
ψάχνωντας χέρι να πιαστεί
μα ο κόσμος βρέχει
πες μου ακόμα τι προτρέχει
μη γελάς , καλύτερα κλάψε
ρωγμές στιγμές στο χάσιμο θάψε και πάψε
και αν ξημερώνει γκρίζα μερα
στη ψιχάλα και ένα καφε κι ένα τσιγάρο
τη πρωτιά θα πάρω σα βέρα
δραματική σχολή ανωτέρα
πιό πέρα κρυμμένος θά 'μαι
μα όταν πετάμε κοιτάμε στα χαμηλά
για αυτό πονάμε
εκέι που χάνουμε πατάμε δε μιλάμε
στη γειτονιά ποιά δε φοβάμαι
κι αν με ψάχνεις θά 'μαι
ξέρεις που θά 'μαι
εκέι που πάμε και ψεχνάμε
εκεί που βρέχει όταν βραδιάζει
εκεί που νιώθω την ψυχή μου να μουδιάζει
εκέι το φως δεν έχει τα κότσια να πατήσει , τρομάζει
και η μάνα βγήκε από τις πληγές της εποχής , ουρλιάζει
το κρίμα στάζει φίλε
κοίτα ποιός κοιτάζει
ποιός χλευάζει , χα
δε μ'αφορά ποιά δε με νοιάζει
εκεί που χαράζει μένω με χάζι
εδώ σωπαίνω , ζητάω
στην τρέλα μου πάνω πατάω
εδώ κάνω το μόκο δε μιλάω
τρόφιμοι στο πέρασμα απ' την μερα στη νύχτα πετάω

Πριν απλώσεις τα χέρια σου
πριν βγάλεις λέξη
σκέψου ακόμα τι χρωστάς και αν η μαγκία σου θα τ' αντέξει
εδώ τα πάντα μοιαζουν ψεύτικα
και ότι ζυγώνει φιλικά με έχουνε μάθει να φοβάμαι
εδώ πατάμε ότι αγαπάμε
και ζητάμε όσα δεν πάμε
εδώ χαράζει όταν πετάμε

Ψυχοδράμα όταν πετάμε (x3)

Eίχα το νου μου από μικρός
σε κάθε πούστη που θα μου ταζε πολλά
τα πρώτα βήματά μου δειλά
δεν είχα φράγκα για τσιγάρα μονάχα κάτι ψιλά
κι όλα θολά στο μυαλό μου
να μου στήνουν παιχνίδια
λόγια πολλά  , πολλά να σκεφτώ
και ο ανθρωπισμός μου στα σκουπίδια
έμεινα πίσω για ένα πόντο
ποτέ μου δε γούσταρα χαρούμενο το φόντο 
αυτό το φόντο
το πέρας μου βγήκε από το βρόντο
στο κατώτερο σκαλί
μα είχα τον λόγο μου για ασπίδα
τσαμπουκάς σε κάθε απειλή
απ' αυτούς που ασκούν επιβολή
δε μ' ακουμπάνε
το ποίημα σου μαθαίνεις και το λες γιατί σου λένε να το πεις
μα όταν χαθείς θα δεις
θα νιώσεις ελλειπής και θα ντραπείς
κουβλεντα μην πεις
Δεύτερο  Πρόσωπο Θλιμμένο
στο θρανίο μου πάνω γραμμένο
και οι δάσκαλοι δεν αρκούν να με κρατήσουνε δεμμένο
πρώτος απών μέσα στην τάξη
πρώτη πράξη του χειμώνα
δίνω αγώνα σαν τα ζάκια
που χρωστάνε στη βελόνα
σαν απόβλητος μαθών που έσπασε το τζάμι με σφεντόνα
σαν τζιβάνα
σαν παιδί ορφανό από τη γέννα του
σαν άντρα δίχως μάνα
σαν τον νόμο
σαν τον ΄γερο που τα τίναξε προχθές στο δρόμο
πρόσωπο χλωμό
και μη ζητάς αυτό το κάτι από έναν τρόφιμο χαμένο
σακάτη που έχει την σκέψη του φευγάτη
γαμάτε μιά στιγμή
μα όλα γυρίζουν πάλι πίσω εκεί στη χάση και στη βρέξη
ας κατεβάσει στο πλατό μου
παρείσακτο όνειρό μου
ψυχοδράμα όταν πετάμε
τη λογική ξεχνάμε και μεθάμε
εκέι που πάμε πολεμάμε
ψυχοδράμα όταν πετάμε

Τρόφιμοι στο πέρασμα απ' τη μέρα στη νύχτα , πετάω

μα όταν πετάμε
τα λόγια μας στην τσέπη μας κρατάμε
της γειτονιάς στιγμές ζητάμε
να 'ρθουν πίσω όπως παλιά
γουλιά γουλιά
το ψέμα έχει μία υπέροχη λαλιά
μα δε θα βάλω το λαιμό μου στη θηλιά 
στρατιώτης θα 'μαι
με σύμμαχους τρελούς να τραγουδάμε επί σκηνής

εδώ τα πάντα μοιάζουν ψεύτικα
κι ότι ζυγώνει φιλικά με έχουν μάθει να φοβάμαι
εδώ πατάμε ότι αγαπάμε
και ζητάμε όσα δεν πάμε
εδώ χαράζει όταν πετάμε
εδώ τα λάθη μας σκοτώνουμε και πετάμε σαν πουλιά

ΨΥΧΟΔΡΑΜΑ ΟΤΑΝ ΠΕΤΑΜΕ!

ΔΠΘ - Άνευ Προσανατολισμού Γενιά

Σκοτεινές διαδρομές...ΨΔ 07! Άνευ προσανατολισμου γενιά...
ταξιδεύοντας απ' το ναδίρ στο ζενιθ, εικονικά σφάλματα
παιχνίδια ενός μυαλού που πάει στην τρέλα κάνοντας άλματα
κάποιοι ξέμειναν, κάποιοι ξεχασμένοι στον κόσμο των ζωντανών
καταδικασμένοι τυχοδιώκτες φόβων πίσω από τραγούδια αλκοολικών κρυμμένοι
υπάρχουν κόσμοι ζωντανοί και κόσμοι πεθαμένοι
πέρα απ' τις 5 μου αισθήσεις όλη η ψυχραιμία μου μοιάζει ξένη
μην πατήσεις στον κόσμο των ξένων, μην πατήσεις
κάτι κυλάει μεσ' τις σκιές της νύχτας αναζητώντας μύθους κι απαντήσεις
κατοικώντας σε κλειστοφοβικές κι εσωστρεφείς συνειδείσεις
υπάρχουν κάποιοι που μας κοιτάνε πίσω από δέντρων χαραμάδες
πρόσωπα απ' το παρελθον μα τώρα ψυχικοί φυγάδες κόσμων
ζώντας ανάμεσα μας τα μάτια μας διαπερνούν απαρατήρητα
μόνο και μόνον για ναι ναι παρών στοιχειώνοντας κάθε πολίτη
ο κόσμος τρέχει συνεχώς μπροστά μ' αυτοί μένουν ακίνητοι χρόνια σαν αγάλματα
αναζητώντας καταφύγιο μοναξιάς σ' ερειπωμένα κτήρια κι άστεγα χαλάσματα
απο μικρός είχα πιστέψει στα φαντάσματα
είναι χλωμοί και σιωπηλοί επισκέπτες
εισβάλλοντας τρέφονται τα όνειρά μας εφιάλτες παρτίδες μ' αθάνατους παίχτες
ακολουθώντας ένα υπόγειο με μαρμάρινα σκαλοπάτια
ένα δάχτυλο αχνογραφεί στη σκόνη που 'χει πνίξει τα πλήκτρα με σκοτεινά κομμάτια
Περιμένω! Μέσα στ' αχανές Έρεβος να πνιγώ, φώτα χλωμά πάνω από ξύλινες κορνίζες
αραχνόκοσμος σε μέγεθος φωλιάς, υπερτροφικής πανφάγας κάμπιας κουκούλι
κατασκευασμένο απο δέρμα και μυς, σαν ανθρώπινο σκιάχτρο
ένα παιδί που βίωσε πέντε ολόκληρα λεπτά την νεκροφάνεια κείτεται στην ξεκοιλιασμένη πολυθρόνα
τα μάτια των νεκρών είναι γεμάτα χειμώνα.. γι' αυτό μας φαίνονται λευκά...

Άγνωστος Χειμώνας - Ο Καιρός της Σιωπής

Στον καιρό της σιωπής
Μυστικό πριν κοιμηθείς
τραγουδώ για να ξεχαστείς
το λευκό μιας μαύρης ψυχής
σ' αγαπώ παντού να το δεις(Χ2)

Γιώργο με λένε και τα γραπτά μου στάζουν
πόνο ψυχής και δάκρυα φωνάζουν και βουλιάζουν
μέσα στην καρδιά μου φόβοι που φωλιάζουν με δικάζουν
μ' ενα φιλί σου μάτια μου άρχισαν να τρομάζουν και δειλιάζουν
και σιγά σιγά χλωμιάζουνε τα χείλη σου αρπάζουνε
τις λέξεις μου τα μάτια μου πριν κλάψουνε
τις σκέψεις μου αγκάλιασε τη λογική πριν χάσουνε και φύγω
σ'αγαπώ από εδώ μέχρι τον ήλιο κ άλλο λίγο
πιο ψηλά πετώ πριν κόψουν τα φτερά μου
να μην φοβάσαι φως μου ξέσπασε στη αγκαλιά μου
γιατί εγώ θα σε κρατώ σφιχτά ν' ακούσεις την καρδιά μου
που χτυπάει απο το βράδυ εκείνο που σ' είδα κοντά μου
γιατί βρέθηκες εκεί να μου θυμίζεις πως να ελπίζω
και μου θύμισαν τα μάτια σου τον ουρανό ν 'αγγίζω
αξίζω κάτι παραπάνω απο το γκρίζο κ ατενίζω
τα χρώματα της χαράς μα δεν τ' αγγίζω
ακόμα χρωματίζω εικόνα
μέσα στον αγώνα γονατίσαν όλα
όλα αυτά που εγώ πίστεψα για μένα είχαν πεθάνει
την ψυχή μου άγγιξε λίγο να ξανανασάνει φτάνει
φώναξα ψηλά φτάνει φτάνει φώναξα στην κάνη
που ειχα στρεψει προς εμένα
την ελπίδα μου τη σκότωσα και πήρα από ένα βλέμα
πίσω ελπίδα με σκοπό να ξαναζήσω
ελπίδα να κρατήσω δώσ μου
το παρελθόν μου να σβήσω εντός μου
σε κοίταξα στα μάτια αυθόρμητα κ αληθινά
σε σιωπηλούς καιρούς με συναισθήματα νεκρά

Στον καιρό της σιωπής
Μυστικό πριν κοιμηθείς
τραγουδώ για να ξεχαστείς
το λευκό μιας μαύρης ψυχής
σ'αγαπώ παντού να το δεις

Ψυχόδραμα 07 - Όμορφη Πόλη

Άγνωστος Χειμώνας

Σηκώστε τα πανιά κόντρα στο καιρό, μη φοβάστε ρε τον Ποσειδώνα έχω αδερφό
όταν πιάνω πάτο τις δυνάμεις μου μετρώ
αλλάζω κλίμακα, ψάξε με στο κλειδί του ντό
Ragga μάγκα λαβές krav maga
στο χαμόγελο απάντα και μια για πάντα
τα κοράκια όλα στράτια που σκαλοπάτια ανεβαίνουν 10-10 με φλόγας μάτια
τα παλάτια μου χτίζω, ποιος ειναι? ο σχιζο
στο μικρόφωνο αφρίζω, να πολεμήσω, έλα ίσος προς ίσο
τον ίσκιο μου θέλω να σβήσω
πριν ξεκινήσω, ήρθα απλά να χαιρετήσω
πες γεια στον παραμυθά ρε
πες ένα γεια στη λύπη που σου γεμίζει τα σωθικά
πες γεια στις φωνές του σατανά, αν το πιστέψουμε θα γίνουν όλα φωτεινά
γι' αυτό πες γεια στης ψυχής τα σκοτεινά
απ'τη γενιά της φρουτοπίας και απο τη μικρή Μελιά
θα'μαι παρών όσο ο Ρούχλας είναι λα
έλα να δεις αν είμαι αλάνι ρε στη μάπα μου μπροστά

είναι επιστροφή απ΄τη διαστροφή
το φάντασμα των ψυχοδράμα παγανιά έχει βγει
προς τη τελετή, α.χ. μ'αντοχή
από παιδί είμαι εδώ, τι να μου πεις κι εσύ


Άυλος

Όψη που πάγωσε σαν ανάμνησης κραυγές, μπαρουτοκαπνισμένα σώματα
θανάτου άρωμα, βήματα πάνω από νεκρά κορμιά μεσα στο παρανάλωμα πυρός
για νύχτες, σκάλωμα, δυό λόγια πανικού μέσα στο τελευταίο αντίο
φως ατέλειωτο και ξάφνου σταματάει το κρύο
επιβάτες σ'ένα πλοίο, με κατεύθυνση τα Τάρταρα
πένθιμου σάλπισμα ηχεί στα αστικά αναχώματα, μόνο φυγής συναίσθημα
η ομορφιά της πόλης σαν θολή αναλαμπή σε μέθης ξέσπασμα
θύματα ξέφρενα σ'ένα λαβύρινθο με εκθέματα αποσύνθεσης
στολίδια μιας γενιάς τα αποκαΐδια
έχω μια έκφραση τέχνης, παγίδα, έλεγχος νοοτροπίας, σκέψης
άσκοπα παλεύεις να ανήκεις κάπου, να πιστέψεις
σ'εποχές στεγνές από χαρά κι αισθήματα
δρόμοι στο πουθενά, πιστοί στο τίποτα
επείγει κίνηση γι'ανάγκη για επαγρύπνηση
παρέμβαση, ήχος, τέχνη, εκτέλεση, ψυχο-επέλαση
σαν κύμα ωστικό ήρθε και σάρωσε σαν βόμβα στη Βαγδάτη τον εγχώριο
ήρθε και σάρωσε σαν βόμβα στη Βαγδάτη τον εγχώριο


Αλλοπρόσσαλλος

*english verse..*


ΔΠΘ

άσχημη πόλη που όμορφα καίγεσαι, εκεί που απρόσωπη στέκεσαι
μέχρι την άκρη του κόσμου φαίνεσαι
βρωμάς σαν τα παιδιά σου μα δεν ντρέπεσαι
βαβυλώνια είσαι και λέγεσαι
πόρνη δούλη του σατανά πάνω απ'τη κόλαση φλέγεσαι
σιγά-σιγά γίνεσαι ό,τι σιχαίνεσαι
κάτω από τον μαύρο ουρανό σου βρέχεσαι, περιφέρεσαι, παραφέρεσαι
με βλέμα που πάγωσε στο φωτάγωγο ονειρεύεσαι
μπερδεύεσαι, κάπου κόλλησες πάλι και σέρνεσαι
μπαίνεις στα πλήθη και χάνεσαι, μ'αυτά ανακατεύεσαι
τώρα κοίτα να δεις τι μας ξημέρωσε
κέρασε φως την νύχτα μου και σάρωσε ό,τι είχαμε ως τώρα
αφήνω για ψεγάδια στο χάρο σε ορατή, μη ορατή
ό.τι συμβαίνει μέσα σε αυτή κυλάει στο χαρτί
το πόλεμο βρήκαμε τρόπο να μετατρέψουμε σε γιορτή
υπό την υποτροπή κάθε ταχυτατη διαδρομή είναι ανατροπή, τέλος δρόμου
χίλιες εφτά και μία νύχτες τρόμου
το ποιος στ' αλήθεια είμαι φαίνεται στο πρόσωπό μου
όμορφη πόλη, γύρω μου τόνοι μπετόν, άτελειωτοι δρόμοι
στέκεσαι μόνη, τι και αν μέσα σου κυκλοφορούν εκατομμύρια ανθρώποι
ακόμη, κινούμενη μοιάζει σαν να'ναι εκτός τροχιάς βαγόνι
07 κοινή λογική πως σε κάνει πιο δυνατό ό,τι δεν σε σκοτώνει...

FF.C - Όσα μου ΄Μαθες Εσύ

Μοιραστήκαμε τα πάντα όσο ζω σ' αυτή τη γη
Κάθε γέλιο, κάθε δάκρυ, κάθε τέλος, κάθε αρχή
Ήσουν δίπλα μου με θάρρος στην πιο κρίσιμη στιγμή
Τότε σε έλεγα hip hop τώρα σε λέω μουσική

Ήσουν συντροφιά τα βράδια όταν οι φίλοι είχαν χαθεί
Να με γεμίζεις με δύναμη όταν είχα κουραστεί
Μου 'λεγες να κρατήσω έστω την ψυχή μου καθαρή
Τότε άλλαξα το όνομα σου και σε φώναξα ζωή

Με νανούριζες όταν οι σκέψεις δεν με άφηναν να κοιμηθώ
Μ' έμαθες να παίρνω ρίσκο για ότι στ' αλήθεια αγαπώ
Με βοήθησες να φτιάξω έναν κόσμο που να αντέχω
Να εκφράσω με ειλικρίνεια όσα μέσα στην ψυχή μου έχω

Φώναξες μαζί μ' εμένα όταν ήμουν θυμωμένος
Μου 'δειξες τον δρόμο όταν ένιωθα χαμένος
Δεν με πρόδωσες ποτέ, ήσουν πάντα στο πλευρό μου
Έδιωξες τον εφιάλτη απ' το πιο όμορφο όνειρο μου

Μου 'δειξες πώς να κρατήσω το παιδί που ήμουν ζωντανό
Στον κόσμο αυτόν τον κυνικό να ζω με ρομαντισμό
Μεγαλώσαμε μαζί με ευθύνη αλλά και μ' αφέλεια
Μα μόνο που σ' είχα συντροφιά μου ένιωθα και νιώθω τέλεια

Όσα μου 'μαθες εσύ μένουνε για πάντα χαραγμένα
Σε βινυλίου χαρακιές, σε ζωγραφιές πάνω σε τρένα
Και όσα μου 'μαθες εσύ τώρα που φτάνω τα τριάντα
Τα φύλαξα όλα εδώ σ' ένα ρυθμό και μια μπαλάντα

Μ' έμαθες να είμαι πιστός σ'όλα αυτά που εγώ πρεσβεύω
Να υποστηρίζω με πάθος όσα πραγματικά πιστεύω
Νιώθω περήφανος για όσα μαζί έχουμε καταφέρει
Και τώρα που γράφω αυτούς τους στίχους πάλι μου κρατάς το χέρι

Κι όρθιο θα με κρατήσεις όταν η ζωή ανάποδα τα φέρει
Όπως κάνεις τόσα χρόνια κάθε χειμώνα και καλοκαίρι
Χωρίς εσένα δεν νομίζω να την είχα βγάλει καθαρή
Ίσως να τα 'χα παρατήσει, μπορεί και να 'χα βολευτεί

Σε μια δουλειά, εννιά με πέντε, σε κάποιου ρουφιάνου τη στολή
Γιατρός, μπορεί και δικηγόρος, μπορεί και να 'χα παντρευτεί
Άλλα όσα εσύ μου 'χεις χαρίσει με τίποτα πια δεν τ' αλλάζω
Γιατί νιώθω ακόμα ζωντανός κι ας μένω πολλές φορές στον άσσο

Έτσι απλά σ' ευχαριστώ που ωρίμασες μ' εμένα
Κι αυτά που νιώσαμε μαζί δεν είναι κατανοητά για τον καθένα
Κι από το γάμο το δικό μας γεννήθηκαν νότες και στίχοι
Για να μου θυμίζουνε πάντα ότι σημαντικό ως τώρα έχω ζήσει
Κι όταν το εφηβικό μου όνειρο κάποτε την πόρτα θα χτυπήσει
Ξέρω καλά πως πάντα θα 'ναι κάποιος εκεί για να του ανοίξει

Όσα μου 'μαθες εσύ μένουνε για πάντα χαραγμένα
Σε βινυλίου χαρακιές, σε ζωγραφιές πάνω σε τρένα
Και όσα μου 'μαθες εσύ τώρα που φτάνω τα τριάντα
Τα φύλαξα όλα εδώ σ' ένα ρυθμό και μια μπαλάντα (x2)

FF.C - Οxυρωμένη Αντίληψη

Η αντίληψη μου παραμένει ακόμα οχυρωμένη
σε μια ζωή επιθετικιά προσανατολισμένη
δοκιμασμένη κάτω από αντίξοες συνθήκες
το νόημα της ζωής δεν θα ρωτήσω αν βρήκες
σκοπός μου να χεις πάντα δίπλα σου μία φωνή
που να σ' εκφράζει να σου δίνει δύναμη πνοή
και μόλις παίξει το cd μικραίνουν οι αποστάσεις
βρίσκομαι δίπλα σου εκεί σ' όλες τις καταστάσεις
στα πάνω και στα κάτω σου στις πιο καλές στιγμές σου
στις εύκολες στις δύσκολες και στις χειρότερες σου
αυτό μετράει τελικά και πιστεύω πως το ξέρεις
όταν δε νιώθεις μόνος σου τις ώρες που υποφέρεις
μα κάθε εμπόδιο για καλό όπως μας λέει και το ρητό
κι έτσι με ρίμες και νότες φτιάχνω εμβόλιο ισχυρό
με τον κατάλληλο τρόπο έχω τους στίχους μου όπλο
χιλιάδες σκέψεις βουίζουν και χωρίς να χάσω χρόνο
οι σκέψεις γίνονται λέξεις οι λέξεις γίνονται φράσεις
οι φράσεις γίνονται στίχοι που ίσως απλά τους ξεχάσεις
μα αν πάλι κάτι σου μείνει να σε συντροφεύει τα βράδια
κράτα το μέσα σου αυτό οχυρωμένο για πάντα

για πάντα οχυρωμένο το δικό μας πεπρωμένο
κι αν θέλεις και εξήγηση οχυρωμένη αντίληψη (x2)

πάντα μέσα από εμπειρίες και προσωπικά βιώματα
παίρνω την πρώτη ύλη κ αναπτύσσω τ'αντισώματα
κι όταν ακούω τους στίχους να βγαίνουν κι από άλλα στόματα
αυτό δεν τ 'αλλάζω μ όλου του κόσμου τα διπλώματα
στ 'ορκίζομαι πολλές φορές νιώθω πως εξατμίζομαι
στης μουσικής τ' άγια νερά όταν βαπτίζομαι
κι αναλογίζομαι τι να είναι αυτό που τόσα χρόνια με κρατάει
είν 'η θέληση για έκφραση που ποτέ δεν σταματάει
είν 'ο κόσμος που στο ράδιο τα κομμάτια μας ζητάει
η πουτάνα η ζωή που όλο πισώπλατα χτυπάει
και με πεισμώνει κι όσες φορές με πληγώνει απλώς ανταποδίδω με ήχους και στίχους
φοβάμαι και δεν στο κρύβω μα ούτε σκύβω το κεφάλι στην πρώτη αναποδιά
εξάλλου λένε πως πολεμάς τη φωτιά με φωτιά
ενοχοποιητικά περιστατικά πάντοτε βασισμένος
παρουσιάζω τον τρόπο που παραμένω οχυρωμένος

πάντα το hip hop μέσα στο αίμα μου το έχω (x4)

για πάντα οχυρωμένο το δικό μας πεπρωμένο
κι αν θέλεις και εξήγηση οχυρωμένη αντίληψη (x2)

απ 'τους σκληρούς καιρούς περάσαμε σ 'άλλη διάσταση
και γίναμε απειλή για κάθε ψεύτικη κατάσταση
όμως άλλος είμαι γω και άλλος είσαι συ
και η κλίκα της στάχτης ήτανε μόνο η αρχή
είναι το ημερολόγιο ενός τρελού mc
και δεν αρκεί στην πιο παλιά μάχη κανείς απλώς να βρεθεί
είναι το παιχνίδι στημένο οι σκέψεις έχουν χαθεί
μέσ 'από πρίσμα φαντασίας τη βγάζω καθαρή
και όλα όσα ελπίζω πάντα θα τα θυμάμαι
κι όσο γι αυτούς που έχουν φύγει "θέλω κοντά σου να 'μαι"
ήρθα από άδειο σκηνικό μια φορά κι έναν καιρό
κι έδωσα στ 'όνειρο ζωή όταν ήταν ψυχικά νεκρό
ρυθμοδαμάζοντας βαρέθηκα να δαμάζω mc's
και δε με νοιάζει πια γιατί έχω όπλο επιλογής

για πάντα οχυρωμένο το δικό μας πεπρωμένο
κι αν θέλεις και εξήγηση οχυρωμένη αντίληψη (x2)

FF.C - Πρίσμα Φαντασίας

Άλλη μια μέρα ξεκινά μα δε ξέρεις που θα καταλήξει
τι σου επιφυλάσσει το μέλλον ποτέ δε ξέρεις θα δείξει
λες και θυμάσαι σα να 'τανε χτες μερικές φορές κλαις
θυμάσαι κάποιον που 'φυγε άδικα και θέλεις κ' εσύ να φύγεις
να ησυχάσεις πάλι μόνος να μείνεις
καλύτερα όμως να το ξεχάσεις
το παιχνίδι της επιβίωσης κ' εσύ πρέπει να το περάσεις
πες μου πόσα χρόνια θα περάσουν, πόσοι αγώνες
πόσο αίμα πρέπει να χυθεί για να δεις πως όλα είναι ψέμα
απ' τήν αρχή μέχρι το τέρμα της διαδρομής
λίγες μάλλον θα είναι οι στιγμές που θα ξεκουραστείς
βλέπεις κ' εσύ θα τρέχεις και θα συναγωνίζεσαι την αδικία, τον πόνο, τον χρόνο
μην απελπίζεσαι σου λένε κάποιοι
που τα όνειρα σου εξαγοράζουν με ψεύτικη αγάπη
μια καλοστημένη απάτη γεμάτη με ψεύτικες υποσχέσεις
πως δήθεν για να πας μπροστά πρέπει και να διαλέξεις
τον τρόπο που θα φέρεσαι ρουφιάνος πρέπει να 'σαι
τον τρόπο που θα στέκεσαι στρατιώτης πάλι θα 'σαι
το πώς πρέπει να σκέφτεσαι μονόδρομος ευθεία
το άλλοθι θα έχουν στην εν ψυχρώ δολοφονία της δικιάς σου της ψυχής
εκτός κι αν αντισταθείς
εκτός κι αν καταφέρεις μόνος τη λύση για να βρεις
κ' έτσι βλέποντας όλ' αυτά μόνο μια λύση έχω
μάλλον θα το 'χει η μοίρα μου με το hip hop να αντέχω (να αντέχω)

Μα είναι όσα έχω με το hip hop αντέχω
σ' αυτή τη μάχη της ζωής φοβάμαι μα δε τρέχω
και σ' όλ' αυτά που βλέπω αντίδοτο θα έχω
ένα πρίσμα φαντασίας κι από μέσα του θα βλέπω (x2)

Γι' αυτό πάρε ότι μπορείς, τώρα που μπορείς, τώρα που σε παίρνει
η επόμενη μέρα ποτέ δεν ξέρεις τι σου φέρνει
τα φέρνει η στιγμή όσα δε φέρνει ο χρόνος
μόνος κι αυτός προσπαθεί να επιβιώσει μα δε μπορεί
τον προσπερνάνε οι αιώνες και ιστορία γεμάτη από αγώνες
για μια ιδεολογία, κάποια ανεκπλήρωτη επιθυμία, για την ελευθερία
για μια χαμένη πατρίδα, για ένα καλύτερο μέλλον, για κάποιον που 'ψαχνε να βρει του γυρισμού το τρένο
και μην εκπλήσσεσαι γιατί απλά κρίνω απ' την κατάληξη
συνέχεια χειμώνας, πού 'ναι η άνοιξη
μοιάζει με όνειρο δράμα ανώνυμο σταλμένο από το πουθενά
κι όμως μια φλόγα ελπίδας κάπου βαθιά
μέσα μου λέει ότι έχω διέξοδο σ' αυτή τη ζωή με το hip hop να αντέχω (να αντέχω)

Μα είναι όσα έχω με το hip hop αντέχω
σ' αυτή τη μάχη της ζωής φοβάμαι μα δε τρέχω
και σ' όλ' αυτά που βλέπω αντίδοτο θα έχω
ένα πρίσμα φαντασίας κι από μέσα του θα βλέπω (x2)

Ηθοποιός και συγγραφέας στη ταινία της ζωής
βλέπεις και 'γώ παίζω το ρόλο μου όπως και 'σεις
γιατί υπάρχουν τόσοι πολλοί ρόλοι που μπορείς να παίξεις
το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι απλά να διαλέξεις
μπορείς να είσαι καλός ή κακός, υπομονετικός, ανθεκτικός, δυνατός
κοινωνικά αποδεκτός, άλλες φορές περιθωριακός, λίγο αντικοινωνικός
εγωκεντρικός, εσωστρεφής, ειλικρινής, εγωιστής, σοβαροφανής, υποκριτής
αξιοπρεπής, εθνικιστής, αριστεριστής
μα όμως εγώ με όσα η ζωή μου έχει διδάξει
προσπαθώ πάνω απ' όλα να είμαι εντάξει
και πάντα θα φροντίζω διέξοδο να έχω
βλέπεις θα το 'χει η μοίρα μου με το hip hop να αντέχω (να αντέχω)

Μα είναι όσα έχω με το hip hop αντέχω
σ' αυτή τη μάχη της ζωής φοβάμαι μα δε τρέχω
και σ' όλ' αυτά που βλέπω αντίδοτο θα έχω
ένα πρίσμα φαντασίας κι από μέσα του θα βλέπω (x2)

ένα πρίσμα φαντασίας κι από μέσα του θα βλέπω (x2)